Έχω αναφέρει πολλές φορές μέχρι τώρα ότι ο κύριος στόχος συλλογής μιλίων στα προγράμματα τακτικών επιβατών είναι η εξαργύρωσή τους σε αεροπορικά εισιτήρια για (συνήθως) μακρινά ταξίδια, και μάλιστα σε διακεκριμένη θέση, business ή first class. Κοντολογίς, σε εισιτήρια τα οποία η συντριπτική πλειοψηφία των ταξιδιωτών δεν είναι σε θέση να πληρώσει. Το 2015 κατάφερα και πραγματοποίησα την πρώτη μου επιτυχημένη εξαργύρωση μιλίων για ένα ταξίδι στο μακρινό Τόκυο χρησιμοποιώντας μίλια της Aegean Airlines σε πτήσεις των ANA (All Nippon Airlines) και Lufthansa, εταιρειών-μελών της Star Alliance. Το ότι μπόρεσα να ταξιδέψω σε business class με ένα κλάσμα του κόστους ενός τέτοιου εισιτηρίου, προσέθεσε πάρα πολύ στην όλη εμπειρία.

Έχοντας πλέον εντρυφήσει αρκετά περισσότερο στη λογική και τη στρατηγική των εξαργυρώσεων, στις αρχές του 2016 αποφάσισα να δοκιμάσω μία από τις καλύτερες θέσεις first class που υπάρχουν στην αγορά: τη »First Apartment», στο Airbus A380 της Etihad Airways.

Αν και θα ήθελα πάρα πολύ να το απολαύσω σε μία πολύ μεγάλη (σε διάρκεια) πτήση, π.χ. μεταξύ Αμπού Ντάμπι και Νέας Υόρκης ή Σίδνεϊ, στάθηκε αδύνατο να βρω θέσεις που είναι διαθέσιμες για εξαργύρωση μιλίων. Έτσι, αποφάσισα να περιοριστώ σε μία πτήση από Λονδίνο προς Αμπού Ντάμπι διάρκειας επτά και κάτι ωρών.

Ψάχνοντας τον τρόπο επιστροφής από τα Εμιράτα, διαπίστωσα ότι είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω άλλο ένα premium προϊόν: την business class της Qatar Airways στο Boeing 787 Dreamliner της εταιρείας.

Η βολικότερη διαδρομή που βρήκα ήταν από Ντόχα προς Ρώμη, διάρκειας έξι και κάτι ωρών, αρκετών για να έχω μια καλή αίσθηση για το προϊόν.

Etihad «First Apartment» on Airbus A380, LHR-AUH

Η Etihad Airways έχει φυσικά το δικό της πρόγραμμα τακτικών επιβατών, το οποίο ονομάζει «Etihad Guest». Η εταιρεία δεν συμμετέχει σε κάποια από τις τρεις αεροπορικές συμμαχίες (Star Alliance, oneworld, SkyTeam) αλλά συνεργάζεται με άλλες αεροπορικές εταιρείες σε ότι αφορά τη συγκέντρωση και την εξαργύρωση μιλίων. Μία από αυτές είναι η American Airlines, τα μίλια της οποίας μπορούν να εξαργυρωθούν μεταξύ άλλων και σε πτήσεις με αεροσκάφη της Etihad λόγω συγκεκριμένης συνεργασίας των δύο εταιρειών. Το ποσό των μιλίων που απαιτείται εξαρτάται από τη γεωγραφική θέση αναχώρησης και προορισμού, και για πτήσεις που ξεκινούν από την Ευρώπη είχε ως εξής στις αρχές του 2016:

Επομένως, με μόλις 40.000 μίλια της American Airlines μπορεί κανείς να ταξιδέψει one way σε first class από αεροδρόμιο στην Ευρωπαϊκή ήπειρο προς αεροδρόμιο της Μέσης Ανατολής ή της Ινδίας.

Στο σημείο αυτό, η προφανής ερώτηση είναι «πόσο εύκολα συγκεντρώνονται αυτά τα 40.000 μίλια στην American Airlines»; Η απάντηση είναι «αρκετά έως πολύ εύκολα», ειδικά με υπερατλαντικά ταξίδια ακόμη και σε economy. Είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω δύο φορές στις ΗΠΑ το φθινόπωρο του 2015, όπου εκμεταλλεύτηκα στο έπακρο μερικές προωθητικές ενέργειες που «έτρεχαν» τότε. Το αποτέλεσμα ήταν να συγκεντρώσω περί τις 150.000 μίλια με πολύ χαμηλό κόστος απόκτησης, λίγο πάνω από 4 cpm (λεπτά του ευρώ ανά μίλι).

Μετά τις 22 Μαρτίου 2016, για την ίδια εξαργύρωση στην Etihad first class απαιτούνται 90.000 μίλια αντί των 40.000 τότε, οπότε αποφάσισα να το προχωρήσω σχετικά άμεσα. Επόμενο βήμα λοιπόν ήταν η αναζήτηση ημερομηνιών με διαθέσιμες θέσεις «First Apartment». Κατέληξα στην 1η Φεβρουαρίου, η οποία με εξυπηρετούσε καλύτερα από όλες τις ημερομηνίες, και φυσικά είχε διαθεσιμότητα.

Εφ’ όσον υπάρχει διαθεσιμότητα στην κατηγορία «Guest First», τότε μόνο είναι εφικτή η εξαργύρωση μιλίων για αυτή τη θέση. Τα μίλια που αναφέρονται είναι του προγράμματος Etihad Guest, δεν έχουν σχέση με τα μίλια του AAdvantage της American Airlines.

Η εξαργύρωση σε συνεργαζόμενη ειταιρεία δεν γίνεται online, αλλά μόνο μέσω τηλεφώνου. Την πρώτη κρυάδα την εισέπραξα όταν κάλεσα την American Airlines στις ΗΠΑ, και η ευγενέστατη κυρία που με εξυπηρέτησε με ενημέρωσε ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως διαθεσιμότητα, ασχέτως αν εγώ βλέπω κάτι τέτοιο. Γνωρίζοντας ότι αυτό συμβαίνει πολλές φορές, απογοητεύτηκα με την ατυχία, ταυτόχρονα όμως παραξενεύτηκα διότι δεν είχε διαθεσιμότητα για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Αποφάσισα να ερευνήσω λίγο περισσότερο, και μετά από λίγο ψάξιμο διαπίστωσα ότι δεν είχα μόνο εγώ αυτό το πρόβλημα όπως επίσης ότι υπήρχε  λύση: αντί του τηλεφώνου στις ΗΠΑ, κάλεσα το τηλέφωνο της American Airlines στην Αυστραλία (χρησιμοποιώντας Skype). Η κυρία στην άλλη γραμμή του αυστραλέζικου τηλεφώνου βρήκε αμέσως τη θέση που ήθελα για την 1η Φεβρουαρίου! Τις επόμενες τρεις ημέρες χρειάστηκαν ακόμη δύο κλήσεις, πάλι στο ίδιο call center στην Αυστραλία, διότι δεν μπορούσαν να εκδώσουν το εισιτήριο λόγω κάποιας λεπτομέρειας με την πιστωτική κάρτα, στο τέλος όμως όλα όμως πήγαν κατ’ευχήν.

Οι φόροι και οι λοιπές χρεώσεις κόστισαν AUS$391,50, ήτοι €265,36 σύμφωνα με τη χρέωση της κάρτας μου. Εάν αγόραζα κανονικά το εισιτήριο αυτό, θα κόστιζε £3.035,65, ήτοι περίπου €3.985:

Επομένως, εξαργύρωσα 40.000 μίλια American Airlines για 3.985 – 265 = €3.720, επιτυγχάνοντας αξία εξαργύρωσης 9,3 cpm (λεπτά ευρώ ανά μίλι). Δεδομένου ότι αυτά τα 40.000 μίλια είχαν ένα κόστος απόκτησης της τάξης των 4 cpm, είναι φανερό πόσο συμφέρουσα ήταν αυτή η εξαργύρωση.

Qatar Airways business class on Boeing 787, DXB-DOH-FCO

Έχοντας τακτοποιήσει την άφιξη στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, έψαξα να βρω τον τρόπο επιστροφής στη γηραιά ήπειρο. Στην αρχή σκέφτηκα να εξαργυρώσω κάτι ξεχασμένα μίλια του προγράμματος Miles & More της Lufthansa, αλλά οι περισσότερες πτήσεις της εταιρείας από τη Μέση Ανατολή προς την Ευρώπη αναχωρούν περί τις 02:00, οπότε θα πήγαινε στράφι η εξαργύρωση. Άλλωστε μόλις πέρυσι είχα την ευκαιρία να πετάξω στην international business class της Lufthansa, οπότε δεν το έβλεπα και τόσο ζεστά σαν λύση.

Κάπου εκεί θυμήθηκα ότι η Qatar Airways, μέλος της συμμαχίας oneworld, έχει γενικά πολλές πτήσεις προς Ευρώπη καθώς και σχετικά καλή διαθεσιμότητα θέσεων εξαργύρωσης. Με δεδομένο ότι η αναχώρηση θα ήταν από το αεροδρόμιο του Ντουμπάϊ (DXB), όπου είχα κανονίσει να πάω οδικώς μετά την άφιξή μου στο Αμπού Ντάμπι, δεν είχα παρά να δω τις διαθέσιμες επιλογές. Προκειμένου να έχω λίγες ώρες στο Ντουμπάϊ το πρωί της ημέρας επιστροφής, επέλεξα το δρομολόγιο Ντουμπάϊ-Ντόχα-Ρώμη, ώστε να έχω την εμπειρία τόσο της business class της Qatar όσο και του Boeing 787, γνωστού ως «Dreamliner».

Θα μπορούσα να είχα κλείσει τις πτήσεις αυτές με μίλια της American Airlines, εφόσον είναι στην ίδια συμμαχία (oneworld) με την Qatar Airways, αλλά θυμήθηκα ότι είχα κάτι ξεχασμένα Avios, όπως ονομάζει τα μίλια της η British Airways. Δεδομένου ότι εκείνη την εποχή δεν είχα σαν προτεραιότητα να χρησιμοποιώ το πρόγραμμα αυτό για πτήσεις oneworld, σκέφτηκα να τα αξιοποιήσω. Μία ματιά στο site της British Airways μου έδειξε τη διαθεσιμότητα:

Για την πτήση Ντουμπάϊ-Ντόχα (DXB-DOH) είχε διαθεσιμότητα μόνο σε economy για μόλις 4500 Avios και κάτι ελάχιστα ευρώ, οπότε το σύνολο των Avios που θα χρειαζόμουν ήταν 42000, σχεδόν ακριβώς όσα είχα. Η κράτηση έγινε τηλεφωνικά διότι δεν ήθελα να εκδώσω δύο ξεχωριστά εισιτήρια, και σε λίγη ώρα είχα λάβει το εισιτήριο που θα με πάει από το Ντουμπάϊ στη Ντόχα με Boeing 777 σε economy class και από τη Ντόχα στη Ρώμη με Boeing 787 σε business class, με κόστος 42.000 Avios και €70,12. Εάν αγόραζα κανονικό εισιτήριο μόνο για τη διαδρομή Ντόχα-Ρώμη, θα κόστιζε περίπου €2.400 και άλλα €100 τουλάχιστον το σκέλος Ντουμπάϊ-Ντόχα.

Επομένως, εξαργύρωσα 42.000 Avios της British Airways για 2.500 – 70 = €2.430, επιτυγχάνοντας αξία εξαργύρωσης 5,8 cpm (λεπτά ευρώ ανά μίλι), εξαιρετική επίδοση για τα Avios.

Οι πτήσεις «τοποθέτησης»

Προκειμένου να κάνω το παραπάνω ταξίδι χρειάστηκε να κλείσω ακόμη δύο πτήσεις, με χρήματα αυτή τη φορά: από Αθήνα προς Λονδίνο για να πετάξω μετά με την Etihad και από Ρώμη προς Αθήνα μετά την άφιξή μου με την Qatar. Αυτές ονομάζονται πτήσεις τοποθέτησης (positioning flights).

Για τη μετάβαση στο Λονδίνο προτίμησα έναν χαμηλό ναύλο της Aegean Airlines στα €83 περίπου one way, όπου πραγματοποίησα αναβάθμιση σε business class κάνοντας χρήση ενός κουπονιού από τα τέσσερα που διαθέτει κάθε χρόνο η Aegean στα gold members του προγράμματος Miles+Bonus. Η πτήση είναι σχεδόν τέσσερις ώρες, είναι γνωστό ότι δεν προσφέρει κάποιο καλύτερο κάθισμα, αλλά η αναβάθμιση με το κουπόνι δεν κοστίζει καθόλου σε χρήματα, οπότε θα απολάμβανα τουλάχιστον το soft product της Aegean το οποίο άλλωστε είναι εξαιρετικό.

Η επιστροφή στην Αθήνα έγινε με ένα ταπεινό εισιτήριο economy με την Alitalia, κόστους περίπου €57.

Η τελική σούμα

Με συνολικό κόστος σχεδόν €480 είχα την ευκαιρία να κλείσω μία από τις κορυφαίες first class που υπάρχουν αυτή τη στιγμή συν μία εξαιρετική business class, με δύο εταιρείες που φημίζονται για την εξαιρετική ποιότητα και το υψηλότατο επίπεδο υπηρεσιών. Υπολόγισα ότι αντάλλαξα τα μίλια μου για περίπου €6.000 σε σχέση με την πραγματική αξία των πτήσεων αυτών σε εκείνες τις ημερομηνίες, κάτι που σίγουρα δεν υπήρχε περίπτωση να πλήρωνα από την τσέπη μου. Είναι μια σπουδαία ανταμοιβή για λάτρεις των αεροπορικών ταξιδίων, και όσες και όσοι μαζεύετε μίλια προσπαθήστε να πάρετε από αυτά ό,τι περισσότερο και καλύτερο μπορείτε. Πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο.

• Tags: award ticket, business class, first class